به روزرسانی مقاله سازمان بهداشت جهانی
نكات كاربردی جدید در پیش گیری از عفونت و انتقال ویروس كرونا
انجمن پارسیان: سازمان بهداشت جهانی با به روز رسانی نكات كاربردی برای پیش گیری از عفونت و انتقال ویروس كووید-19، تازه ترین شواهد علمی درباره ویروس كرونا را منتشر نمود.
به گزارش انجمن پارسیان به نقل از مهر، مؤسسه ملی تحقیقات سلامت دانشگاه علوم پزشکی تهران در مقاله ای علمی با عنوان «انتقال ویروس کووید -۱۹: نکات کاربردی در اقدامات احتیاطی پیش گیری از عفونت»، نسخه به روزرسانی شده مقاله علمی ۲۹ مارس ۲۰۲۰ سازمان بهداشت جهانی را به همراه شواهد علمی جدید در مورد انتقال کووید -۱۹، ویروس عامل بیماری COVID-۱۹ منتشر نمود. این خلاصه علمی، مروری بر نحوه انتقال کووید- ۱۹ آنچه در مورد انتقال ویروس توسط افراد آلوده و کاربردهای آن در عفونت و اقدامات احتیاطی کنترل در داخل و خارج از مراکز پزشکی شناخته شده است، ارائه می دهد. راه های انتقال؛ انتقال بوسیله تماس و قطرک ها انتقال کووید- ۱۹ می تواند بوسیله تماس مستقیم، غیرمستقیم یا نزدیک با افراد آلوده بوسیله ترشحات آلوده مانند بزاق و ترشحات تنفسی یا قطرک های تنفسی آنها هنگامی که فرد آلوده سرفه، عطسه، صحبت کند یا آواز بخواند، اتفاق بیافتد. قطرک های تنفسی قطری ۱۰-۵ میکرومتری دارند. به قطرک ها با قطر کمتر از ۵ میکرومتر نیز هسته های قطرکی یا آئروسل گفته می شوند. انتقال قطرک های تنفسی می تواند در هنگام تماس نزدیک شخص (تا فاصله ۱ متر) با یک فرد آلوده که دارای علایم تنفسی است (مثل سرفه یا عطسه) یا در حال صحبت کردن یا آواز خواندن است، رخ دهد. در این شرایط، قطرک های تنفسی حاوی ویروس می تواند به دهان، بینی یا چشم های فرد مستعد برسد و به عفونت منجر شود. انتقال غیرمستقیم بوسیله تماس یک میزبان مستعد با یک شی یا سطح آلوده fomite نیز امکانپذیر است. راه های انتقال؛ انتقال هوابرد (انتقال بوسیله هوا) انتقال بوسیله هوا (انتقال هوابرد) به گسترش و انتشار عامل ایجاد عفونت بوسیله هسته های قطرکی (آئروسل) گفته می شود که در صورت معلق بودن در هوا در مسافت های طولانی و مدت زمان زیادی به صورت عفونی باقی می مانند. هوابرد بودن کووید ۱۹ می تواند در ضمن فعالیتها و درمان های پزشکی که ممکنست منجر به تولید آئروسل شود، رخ دهد. WHO همراه با متخصصین علمی، بطور فعال بحث و ارزیابی کرده اند که آیا کووید- ۱۹ ممکنست در صورت عدم وجود روش های تولید آئروسل، خصوصاً در محیط های داخلی با تهویه ضعیف منتشر شود؟ فیزیک هوای بازدمی و فیزیک جریانات فرضیه هایی را در مورد مکانیسم های ممکن انتقال کووید- ۱۹ بوسیله آئروسل ها به وجود آورده است. بررسی جزئیات پژوهش های صورت گرفته حاکی از آنست که انتقال بیماری بوسیله قطرک ها و سطوح آلوده می تواند بصورت فرد به فرد صورت گیرد. علاوه بر این، محیط های تماسی نزدیک (محیط صمیمی) در مراکز عمومی ممکنست انتقال بیماری را از تعداد کم بیمار به خیلی از افراد دیگر تسهیل کند (انتشار بسیار بالا، ) خصوصاً هنگامی که در عدم رعایت فاصله اجتماعی دستها شسته نشود و یا از ماسک استفاده نشود. راه های انتقال؛ انتقال بوسیله فومیت (سطوح) آلوده ترشحات یا قطرک های تنفسی که توسط افراد آلوده دفع و منتشر می شود، می توانند سطوح و اشیا را آلوده کرده و موجب ایجاد فومیت (سطوح) آلوده شوند. ویروس کووید -۱۹ زنده و/ یا RNA ردیابی شده توسط RT-PCR بسته به شرایط محیطی (از جمله دما و رطوبت) و نوع سطح خصوصاً با غلظت های بالا در محیط های درمانی بیماران COVID-۱۹ در بازه های زمانی مختلف از ساعتها تا روزها یافت می شود. بدین سبب ویروس ممکنست به صورت غیر مستقیم بوسیله لمس سطوح در محیط های گذرا یا لمس اشیاء آلوده به ویروس بوسیله یک شخص آلوده (مثلاً گوشی معاینه پزشک یا دماسنج) و به دنبال آن لمس دهان، بینی یا چشمها، انتقال یابد. با وجود شواهد و مدارک متوالی در مورد آلودگی سطوح به کووید- ۱۹ و بقای ویروس در بعضی از سطوح، هیچگونه گزارش خاصی وجود ندارد که مستقیماً انتقال بوسیله سطوح آلوده را مطرح کرده باشد. افرادی که با سطوح بالقوه عفونی در تماس هستند اغلب با فرد بیمار نیز در تماس نزدیک هستند؛ بدین سبب تشخیص بین انتقال عامل بیماری بوسیله قطرک های تنفسی و یا سطوح آلوده دشوار است. با این وجود، سطوح آلوده به عنوان یکی از راه های انتقال کووید- ۱۹ می تواند بیان کننده آلودگی محیط پیرامون ناشی از تماس با افراد باشد و البته این واقعیت را بیان کند که ویروس کرونا و سایر ویروسهای تنفسی می توانند از این طریق انتقال یابند. سایر روش های انتقال RNA ویروس کووید- ۱۹ همین طور در سایر نمونه های بیولوژیکی همچون ادرار و مدفوع بعضی از بیماران مشاهده شده است. بعضی از مطالعات از شناسایی RNA ویروس کووید- ۱۹ در پلاسما یا سرم آگاهی داده اند، و همین طور ویروس می تواند در سلول های خونی تکثیر شود. با این وجود، نقش انتقال ویروس بوسیله خون هنوز معلوم نیست. هم اکنون، هیچ مدرکی برای انتقال داخل رحمی کووید -۱۹ از زنان حامله آلوده به جنین آنها وجود ندارد، بااینکه داده ها محدود هستند. WHO اخیراً چکیده علمی در مورد شیردهی و COVID-۱۹ منتشر نموده است. انتقال کووید- ۱۹ از مادر به جنین تابحال مشاهده نشده است. چه زمانی افراد آلوده به کووید -۱۹ دیگران را آلوده می کنند؟ دانستن اینکه چه زمانی یک فرد آلوده می تواند کووید -۱۹ را گسترش دهد، به اندازه چگونگی راه های انتقال و گسترش ویروس مهم می باشد. WHO اخیراً گزارش علمی کوتاهی منتشر و به این مساله پرداخته است که چه زمانی ممکنست شخص آلوده به ویروس برمبنای شدت بیماری خود، آنرا گسترش دهد. شواهد نشان میدهد که RNA ویروس کووید- ۱۹ اندازه گیری شده توسط RT-PCR را می توان در افراد مبتلا با بیشترین بار ویروس، ۱-۳ روز پیش از شروع علایم آنها تشخیص داد، همین طور ویروس در محدوده روز شروع علایم نیز شناسایی شده و بعد از آن با گذشت زمان کاهش تدریجی داشته است. بنظر می رسد نتایج آزمایش RT-PCR بطور کلی برای افراد بدون علامت ۱-۲ هفته و برای بیماران مبتلا به بیماری خفیف تا متوسط، تا ۳ هفته یا بیشتر مثبت است. در بیماران با درجه مبتلاشدن شدید به ۱۹-COVID این زمان می تواند بسیار طولانی تر باشد. ویروس زنده در نمونه بیمار بدون علامت و در بیماران مبتلا به بیماری خفیف تا متوسط به مدت ۸-۹ روز بعد از شروع علایم و در مدت زمان طولانی تر در بیماران به شدت بیمار، تشخیص داده شده است. افراد آلوده به کووید -۱۹ بدون علایم بیماری نیز می توانند دیگران را آلوده کنند. میزان گسترش و شیوع بیماری بدون علامت در جامعه ناشناخته است. نسبت افراد بیمار بدون علایم بالینی احتمالاً تحت تاثیر سن متفاوت می باشد. به طوریکه به سبب افزایش شیوع بیماری های زمینه ای در گروه های سنی بالاتر، خطر مبتلاشدن به بیماری در این گروه سنی با درجه شدیدتری وجود دارد و در عین حال مطالعات نشان می دهند که کودکان نسبت به بزرگسالان از نظر بالینی علایم کمتری را نشان می دهند. اقدامات پیش گیری از انتقال بیماری درک چگونگی، زمان و موقعیت هایی که افراد آلوده شده، ویروس را انتقال می دهند برای ایجاد و اجرای روش های کنترل و شکستن زنجیره انتقال مهم می باشد. شواهد و تجربیات موجود نشان میدهد که محدود کردن تماس نزدیک بین افراد آلوده و سایر افراد، پایه اصلی شکستن زنجیره انتقال ویروس عامل ایجاد COVID-۱۹ است. جلوگیری از انتقال را به بهترین وجه با شناسایی هرچه زودتر موارد مشکوک، آزمایش و جدا کردن افراد عفونی می توان انجام داد. علاوه بر این، شناسایی افراد در تماس نزدیک با بیمار، بسیار حیاتیست تا بتوان با قرنطینه کردن آنها و همین طور شکستن زنجیره انتقال از روند روبه جلو شیوع بیماری جلوگیری کرد. بدین سبب دوران قرنطینه باید از آخرین تماس با فردی که به ویروس مبتلا شده به مدت ۱۴ روز بطول بیانجامد. اگر این امکان وجود نداشته باشد که در یک مکان جداگانه قرنطینه صورت گیرد، نیاز است فرد به مدت ۱۴ روز خودرا در محل زندگی خویش قرنطینه کند. برای پیش گیری از انتقال، WHO مجموعه ای کامل از اقدامات را سفارش می کند از جمله: * شناسایی بیماران مشکوک در اسرع وقت، آزمایش و جداسازی کلیه موارد (افراد آلوده) در محل هایی با امکانات مناسب. * شناسایی و قرنطینه کردن تمام افراد در تماس نزدیک با افراد بیمار. آزمایش کردن افراد با علایم پیشرونده بیماری. جداسازی آنها درصورت آلوده بودن. * استفاده از ماسک های پارچه ای در موقعیت های خاص و خصوصاً در مکان های عمومی که ازدحام وجود دارد و سایر اقدامات پیشگیری مانند حفظ فاصله اجتماعی امکان پذیر نیست. * بکارگیری اقدامات احتیاطی مربوط به تماس و قطرک ها توسط کارکنان بهداشتی که از بیماران ۱۹-COVID مشکوک و تأیید شده مراقبت می کنند. * استفاده مداوم از ماسک پزشکی توسط کارکنان بهداشتی و درمانی شاغل در کلیه مناطق کلینیکی و در ضمن کلیه کارهای روزمره در کل شیفت کاری. * در هر زمانی، بهداشت مکرر دست، حفظ فاصله اجتماعی از دیگران در صورت امکان و حفظ قوانین تنفسی رعایت شود. * دوری از مکانهای شلوغ، مکان ها با ارتباط نزدیک و صمیمی و فضای محصور با تهویه ضعیف. * برای محافظت از دیگران ماسک پارچه ای را در فضای بسته و پر ازدحام بپوشید و از تهویه مناسب محیطی در کلیه محیط های بسته و تمیز کردن مناسب و ضد عفونی محیط اطمینان حاصل کنید.
منبع: انجمن پارسیان
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب