رولزرویس فانتوم، از دربار پادشاهان تا جاده های امروز
به گزارش انجمن پارسیان، یک قرن است که نامی زمزمه می شود که به مفهوم تجسم نهایت شکوه، وقار و بی همتایی در جهان خودرو است: رولزرویس فانتوم. از سال 1925 تاکنون، این پرچمدار افسانه ای نه فقط استاندارد لوکس ترین و بی نقص ترین خودروی جهان را تعریف کرده، بلکه در هر نسل، تصویری تازه از جاودانگی خلق کرده است. فانتوم، خودرویی که برای پادشاهان، رؤسا و اسطوره های فرهنگ ساخته شد، امروز صدسالگی خودرا جشن می گیرد؛ صد سالی که تاریخ خودرو بدون او ناقص بود.
امیرمسعود عابدین: رولزرویس فانتوم تنها یک خودرو نیست؛ نمادی است از نهایت هنر مهندسی، تجمل و وقار. اگر مرسدس بنز کلاس S یا بی ام و سری ۷ معیار لوکس بودن در صنعت خودرو هستند، فانتوم چیزی فراتر است: تجسم خودِ واژه «اشرافیت» روی چهار چرخ.
پرچمدار برند انگلیسی رولزرویس که خود برندی محبوب و برجسته است، باید باشکوه و توصیف کننده آن چیزی باشد که سازنده اش به خاطر آن مشهور شده است. در حقیقت این پرچمدار باید سنگ تمام بگذارد! فانتوم با این نام باشکوه اش، از سال ۱۹۲۵ تابحال حضور داشته و عمر طویلی در تاریخ خودروسازی دارد (اگرچه با وقفه هایی همراه بوده و برخلاف شورولت سابربن، تولید آن به شکل پیوسته در تمام این دوره انجام نشده است).
در دنیای مصرف گرایی، ۱۰۰ سال زمان بسیار طولانی برای بقای یک خودرو است. این مساله زمانی قابل توجه تر می شود که بدانیم بیشتر فانتوم های تولید شده تاکنون، بازهم کار می کنند. این امر، بخشی از مأموریت فانتوم است. به قول کریس براونریج، مدیرعامل رولزرویس، مأموریت این خودرو اینست که باشکوه ترین، مطلوب ترین و مهم تر از همه، بی دردسرترین خودروی جهان باشد؛ بهترینِ بهترین ها. " برای دستیابی به این هدف در طول یک قرن، نسل های متوالی فانتوم همیشه تکامل یافته و با دوران خود هماهنگ شده اند.
برای جشن صدمین سالگرد این مدل، رولزرویس در هفته خودروی مونتری امسال، یک مدل فانتوم از هر نسل را به این رویداد آورد. شش فانتوم کلاسیک که حائز شرایط شرکت در رویداد اصلی، یعنی جشنواره پبل بیچ (Pebble Beach Concours d’Elegance) هستند، در یک کلاس ویژه به نام "۱۰۰ سال فانتوم" به رقابت پرداختند.
در ادامه، می خواهیم تا نسل های مختلف فانتوم باشکوه را به بهانه صد سالگی اش بررسی نماییم.
فانتوم I (از ۱۹۲۵ تا ۱۹۳۱)
پیش از معرفی رسمی این نام، خودرو های خاصی برای مشتریان با نام "فانتوم" شناخته شده بودند (یک فانتوم سبز رنگ در سال ۱۹۰۷ و دو فانتوم نقره ای در سال ۱۹۰۹)؛ اما نخستین مدل رسمی که در ابتدا بعنوان "فانتوم جدید" شناخته می شد، در سال ۱۹۲۵ رونمایی گردید. نام آن احتمالا توسط مدیر بازرگانی این برند، کلود جانسون، انتخاب شده است که به قول رولزرویس، قدرت نام ها را برای بیان وقار خودروهایش درک می کرد.
رولزرویس ها در طول دوران کلاسیک (نسل های I تا VI)، ماشین ها را فقط به شکل «rolling chassis» می فروخت، یعنی خودرو فقط با موتور، گیربکس، شاسی (فریم اصلی خودرو)، سیستم تعلیق و چرخ ها اما بدون بدنه تحویل مشتری می شد و او می توانست طراحی و ساخت بدنه را به یک بدنه ساز سفارشی بسپارد. فانتوم I به شکل شاسی کوتاه یا بلند ارائه می شد، اولی برای سدان ها یا لیموزین های راننده دار، دومی برای کوپه ها و کانورتیبل های اسپرت تر که توسط مالک رانده می شدند.
همه آنها بوسیله ی یک موتور ۷٫۷ لیتری شش سیلندر خطی و یک گیربکس چهار سرعته نیرو می گرفتند. سیستم فنربندی این رولزرویس تلفیقی از دو مدل فنر بود؛ جلو ساده تر و عقب پیشرفته تر، تا هم استقامت داشته باشد و هم سواری نرم تر فراهم آورد. برای خدمت به بازار رو به رشد آمریکا، یک کارخانه رولزرویس در اسپرینگفیلد ماساچوست ساخته شد و بیشتر از یک سوم کل تولید این سری در آنجا انجام گرفت.
تصویر بالا، نسل اول فانتوم را که ساخت اسپرینگ فیلد بوده، نشان داده است. این خودرو توسط شرکت مشهور Murphy Coachworks در پاسادنای کالیفرنیا، با آلومینیوم صیقلی، چرخ های ۲۱ اینچی و پنجره های بالا رونده سفارشی سازی شده بود.
فانتوم II (از ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۵)
رکود بزرگ در سراسر صنعت خودرو حتی بر رولزرویس نیز تأثیر گذاشت، عمدتا بدین سبب که رقبای آمریکایی برجسته ای مانند دوسنبرگ (Duesenberg)، پکارد (Packard) و کادیلاک، مدلهای جذابی را برای جذب خریداران فوق لوکس ارائه کردند.
رولزرویس با یک شاسی ارتقا یافته به این رقبا پاسخ داد. این شاسی برای بهبود هندلینگ و کیفیت سواری، بخصوص در جاده های ناهموار دنیای جدید، طراحی شده بود. بااینکه این خودرو موتور ۷٫۷ لیتری شش سیلندر خطی نسل قبلی را حفظ کرد، اما گیربکس دستی چهار سرعته آن در دو دنده بالا مستقیماً به موتور متصل گردید؛ فنرهای عقب نیز حال نیمه بیضوی بودند و ترمزها نیز بهبود یافتند.
یک مدل اسپرت تر، یعنی فانتوم کانتیننتال با شاسی کوتاه تر، به درخواست هنری رویس، یکی از بنیانگذاران شرکت، ساخته شد. این مدل که قدرت بیشتری داشت و سبک تر و آیرودینامیک تر بود، نخستین رولزرویس بود که عملکرد را بر راحتی مطلق اولویت داد و در بین مالکان محبوب شد.
فانتوم III (از ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۹)
آن رقبای آمریکایی که قبلاً گفته شد، در دهه ۱۹۳۰ به نوآوری ادامه دادند و موتورهای بسیار قدرتمندی را در ترکیب های V-۱۲ و V-۱۶ و موتورهای سوپرشارژ V شکل و هشت سیلندر خطی ایجاد کردند که از هر چیزی که رولزرویس می توانست از موتور شش سیلندر خطی خود استخراج کند، بهتر بود.
برای رویارویی با آنها، رولزرویس در توسعه فانتوم III، از تخصص خود در ساخت موتورهای هواپیما بهره برد و یک موتور ۷٫۳ لیتری V-۱۲ ساخت که ۱۸۰ اسب بخار قدرت تولید می کرد. با یک سیستم تعلیق جلوی بطورکامل مستقل و سیستم فرمان بازنگری شده، هندلینگ و راحتی هر دو بهبود یافتند و به خودرو اجازه می داد به سادگی با سرعت ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت حرکت نماید. متاسفانه، هنری رویس در سال ۱۹۳۳ پیش از عرضه خودرو درگذشت، اما تلاشهای او بشدت بر توسعه آن تأثیر گذاشت.
نمونه ای از این نسل در ایران نیز حضور دارد.
فانتوم IV (از ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۶)
رولزرویس در طول جنگ جهانی دوم برای تمرکز بر تولید تسلیحات، از تولید خودرو فاصله گرفت. بعد از جنگ و محرومیت های ناشی از آن، اشتیاق چندانی برای خودرو های فوق لوکس در بین ثروتمندان وجود نداشت، ازاین رو رولزرویس از نسل های قبلی فانتوم ها عقب نشینی کرد تا فانتومی را فقط برای خانواده های سلطنتی و سران کشورها بوجود آورد. به سبب این محدودیت، این برند تنها ۱۸ دستگاه فانتوم IV فروخت و تقریبا همه آنها به افرادی مانند ژنرال فرانسیسکو فرانکو از اسپانیا، شاه ایران (تصویر بالا)، امیر کویت، ملکه الیزابت دوم و پرنسس مارگارت از انگلستان رسیدند (خودرویی با بدنه Mulliner که در تصویر پایین نشان داده شده، متعلق به او بود). موتورهای ۵٫۷ و ۶٫۵ لیتری هشت سیلندر خطی آنها قدرت کافی تولید می کردند و این مزیت را داشتند که می توانستند برای همیشه با سرعت های پایین کار کنند.
فانتوم V (از ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۸)
فانتوم V حضور خودرا در ناوگان پادشاهان، بخصوص آن هایی که بر بریتانیا و مستعمرات آن حکومت می کردند، حفظ کرد. بعنوان ادای احترام به طبقات حاکم جدید دهه شصت میلادی، رولزرویس با روی باز سفارش هایی را از افراد مشهور بخصوص آن هایی که در صنعت موسیقی بودند، پذیرفت. این سفارشات برای لیموزین رولزرویس که با یک موتور ۶٫۳ لیتری V-۸ و گیربکس اتوماتیک چهار سرعته ساخت جنرال موتورز کار می کرد، پذیرفته می شد.
جان لنون یکی از آنها را در سال ۱۹۶۴ خرید و بدنه آنرا بشکل عجیبی رنگ آمیزی کرد. او همین طور خودروی خودرا به یک تلفن، یک کاست پلیر و بلندگوهای خارجی تجهیز کرد. الویس پریسلی نیز یک فانتوم V خرید که به تلفن و میکروفون تجهیز شده بود. چند دستگاه از این نسل نیز در ایران موجود است.
فانتوم VI (از ۱۹۶۸ تا ۱۹۹۰)
فانتوم VI که به یک سنت دیرینه تمام کرد، آخرین نسل از این نام معتبر بود که به شکل یک rolling chassis تحویل داده شد و قابلیت نصب بدنه بوسیله ی یک بدنه ساز مستقل را داشت. تنها ۳۷۴ دستگاه از این خودرو در طول ۲۲ سال تولید آن سفارش داده شد که فقط شش دستگاه در دهه ۱۹۸۰ ساخته شد. آنها خودرو های باشکوهی بودند، حتی اگر قدیمی به نظر می رسیدند.
این نسل همین طور شامل فانتوم هایی می شد که بر موتور مشهور ۶٫۷۵ لیتری V-۸ تکیه کردند، موتوری که رولزرویس های ارزان تر و گاهی اوقات بنتلی ها را برای بیشتر از ۶۰ سال به حرکت درآورد. فانتوم VI همین طور دارای سیستم های گرمایش و تهویه مطبوع به روز شده و سیستم تعلیق بادی بود. ترمزهای کاسه ای این ماشین با روغن و فشار کار می کردند، دو مدار جدا داشتند تا ایمن تر باشند و قدرت توقف بالاتری داشتند.
فانتوم VII (از ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۷)
رولزرویس برای حدود یک دهه از تولید فانتوم فاصله گرفت، برای اینکه بحران های مالی خود، جدایی از بنتلی، تصاحب توسط بی ام و و انتقال به یک مرکز طراحی، مهندسی و تولید جدید در گودوود را مدیریت می کرد. بعد از گذشت این دوران، این خودروساز فانتوم VII را عرضه نمود که به شکل مخفیانه بعنوان یک طراحی بطورکامل جدید توسعه یافته بود. به قول رولزرویس، تنها الزاماتی که برای طراح وجود داشت، چرخ های بزرگ، جلوپنجره عمودی پارتنون و نماد برجسته روی کاپوت بود.
خودروی حاصل بشدت مقتدر بود و برای برخی شبیه به یک صندوق امانات بانکی بود که بر روی چهار چرخ نشسته بود؛ اما از هر لحاظ یک فانتوم بود، با یک موتور ۶٫۷۵ لیتری جدید، اما این دفعه همراه با یک V-۱۲ تویین توربوشارژ و یک سیستم تعلیق بادی خودتنظیم شونده و تطبیقی.
بالاخره، یک مدل چهار در با فاصله بین دو محور کشیده و یک کانورتیبل دو در (Drophead Coupé) به خط تولید اضافه شدند. تنها ۵۵۰ دستگاه فانتوم کوپه در طول دهه تولید آنها از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۶ سفارش داده شد.
فانتوم VIII (از ۲۰۱۷ تا کنون)
فانتوم VIII دارای یک طراحی تکاملی است تا مشتریانی که برای نسل قبلی ۵۰۰ هزار دلار خرج کرده بودند، احساس نکنند که خودروی آنها فورا با عرضه نسل جدید منسوخ شده است. بنابراین، در حالیکه خیلی از عناصر بیرونی ابهت مدل قبلی را حفظ می کنند، اما فضای داخلی آن میزبان ارتقاهای بسیاری است
در بازگشت به اصل خود، این خودرو بازهم پایه ای برای سفارش های خاص هر فرد است؛ مانند بدنه های سفارشی که توسط طراحان داخلی رولزرویس طراحی می شود و بر مبنای استانداردهای دقیق مشتریان و با قیمت های هشت رقمی تولید شده اند.
منبع: caranddriver
منبع: انجمن پارسیان
این پست را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این پست