سید محمد بهشتی مطرح كرد:
اگر بخواهیم از حوادث طبیعی فرارکنیم باید کوچ نشین شویم
به گزارش انجمن پارسیان، رئیس پیشین ستاد مدیریت بحران در میراث فرهنگی با اشاره به اینکه بیشترین بهره و منابع در نقاط سانحه خیز است، اظهار داشت: در سرزمینی مثل ایران اگر قرار باشد از حوادث طبیعی فرارکنیم و در نقاط خطرناک زیست نشود باید به روش کوچ نشینی زندگی کرد.
به گزارش انجمن پارسیان به نقل از ایسنا، سید محمد بهشتی که در زمان وقوع زلزله بم ریاست سازمان میراث فرهنگی و گردشگری را برعهده داشت و بعد از زلزله هم ستاد مدیریت بحران در میراث فرهنگی را مدیریت کرد، در نشست بازخوانی مدیریت بحران زلزله بم که عصر روز گذشته برگزار شد با یادکردن از قربانیان زلزله بم اظهار داشت: یکسری موارد وجود داشت که زلزله بم را از دیگر زلزله های کشور متمایز کرد. نکته اول این بود که زلزله بم تنها زلزله ای بود که برای بازسازی آن باید به بستر تاریخی فرهنگی محیط توجه می شد، در حالیکه در دیگر زلزله ها ممکن بوده مرمت اثر باستانی رخ داده باشد ولی در بم برای نخستین بار ناگزیر کل بستر طبیعی با شواهد تاریخی از اعصار بسیار دور در نسبت با پدیده زلزله مورد بررسی قرار گرفت.
وی افزود: نکته تمایز دیگر زلزله بم اینست که پیش از بم هرجا زلزله می آمد در نزدیکی آنجا شهر دیگری ساخته می شد، در بم هم ابتدا این مورد مطرح بود که اطراف بم شهری ساخته شود ولی عملاً بم بودن بم برای نخستین بار موضوعیت پیدا کرد و تصمیم بر این شد که بم در جای خود ساخته شود و این تصمیم با چالش هایی هم همراه بود. مثلاً خاطرم هست که در بازسازی زلزله خرقان که در سال ۱۳۸۱ رخ داد، ارتزاق مردم که رمه چرانی و خشک کردن میوه ها بود مورد توجه قرار نگرفته بود؛ به این علت که روی سقف ایزوگام خانه های بازسازی شده دپو کردن علف و خشک کردن برگه های میوه امکان پذیر نبود و آغل هم در زیرزمین برای نگهداری دام ها در زمستان ساخته نشده بود و درنتیجه زلزله ۳۰-۴۰ درصد به مردم خسارت زد اما بازسازی ۵۰-۶۰ درصد خسارت زد و ارتزاق مردم آسیب دید. پس ما باید به این موارد توجه داشته باشیم.
بهشتی با طرح این پرسش که چرا نظام برنامه ریزی از زلزله های قبل از بویین زهرا اطلاعی ندارد، گفـت: شاید کمتر کسی بداند که شهر کاشان در اواخر دوره زندیه با خاک یکسان شد و با تاکید بر بنیه خودش ساخته شد، شهر تبریز هم در دوره آقامحمدخان قاجار و به دنبال وقوع زلزله ای مهیب که منجر به مرگ ۴۰ هزار نفر شد، باردیگر و توسط مردم ساخته شد و فقط حصار و ارگ حکومتی از جانب حاکم وقت و دولت بازسازی شد. اما امروز باورمان نمی شود که مردم زلزله زده خودشان در بازسازی نقش داشته باشند.
رئیس وقت سازمان میراث فرهنگی اظهار داشت: پس از سیل سال ۱۳۹۸ دوستان میراث فرهنگی در دشت گرگان آثار ۷۰۰۰ ساله پیدا کرده بودند که لطمه ای از سیل ندیده بود، در اهواز هم هیچ سازه ای با عمر بیشتر از ۷۵ سال، آسیب ندیده بود، سوانحی با سیکل طولانی مثل برف رشت هم هرچقدر از نظر زمانی عقب تر برویم خسارت کمتری داشته است، همینطور گذشتگان نحوه برخورد با بادهای ۱۲۰ روزه سیستان و بلوچستان را می دانستند و آنرا مالیات غلات خود می دیدند، علاوه بر این مردمان آن زمان با ساختن زیرزمین و انبار کردن برای روز مبادا منتظر خشکسالی ها می ماندند.
بهشتی اضافه کرد: انسان ایرانی تربیت این را داشته و متوجه بوده که مابین دو سانحه زندگی می کند و راهکارش این بوده که شهر را جایی بسازد که خراب نشود. باغ شهر قزوین که مانند سدی در مقابل فلش فلاد یا همان سیل با حجم کم و سرعت زیاد، مقاوم بود و عدم ساخت وساز در پهنه جلگه خوزستان برای بهره برداری از رسوب طغیان رودخانه ها مثال های دیگری از این دست هستند.
بیشتر بخوانید:
از وقتی که «بم» لرزید
زلزله بم از مهم ترین زلزله های شهری ایران بود
وی در ادامه ضمن اشاره به آوار ده متری زیر مسجد کبود تبریز اظهار داشت: ایران سرزمین بی قراری است؛ در سال ۱۳۹۸ تابحال ۵۸۰۰ سانحه طبیعی در ایران رخ داده است. اما ابتدایی ترین رفتار، فرار از این خطرات است چون بیشترین بهره و منابع در نقاط سانحه خیز است. در سرزمینی مثل ایران اگر قرار باشد در نقاط خطرناک زیست نشود باید به روش کوچ نشینی زندگی کرد. مشکل در رویکرد مواجهه با سوانح است و باید به تجربه تاریخی زیست در این سرزمین و مقابله با حوادث طبیعی اعتماد کرد.
این پست را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این پست